Jedyne dla nas wyjście z naszej nędzy i niedoli to walka z wyzyskującymi nas majstrami, fabrykantami i sklepami [...].
Ażeby walka nasza była skuteczna i żebyśmy mogli polepszyć byt nasz i dojść do zupełnego wyzwolenia, musimy wystąpić do walki nie w jednym warsztacie lub fabryce, nie w jednym nawet mieście, lecz w różnych naszego kraju zakątkach, zgodnie, według jednego planu.
W tym celu my, przedstawiciele naszych braci robotników szewskich rozmaitych miast polskich i litewskich, na zjeździe odbytym we wrześniu rb. złączyliśmy wszystkie nasze organizacje w jeden Związek Fachowy Szewców Królestwa Polskiego i Litwy. Związek ten będzie skupieniem walki o: 1. wyższą wypłatę; 2. krótszy dzień roboczy; 3. lepsze urządzenia pracowni; 4. zniesienie płacy akordowej. [...]
Bracia szewcy! Tylko łącząc się w organizacje i przystępując do Związku, stworzymy silną armię i zdobędziemy niezbędne do walki środki pieniężne.
Tylko należąc do Związku, nabierzemy solidarności i nauczymy się rządzić naszymi sprawami robotniczymi.
Tylko należąc do Związku, będziemy mogli mężnie i skutecznie stawić czoło naszym wyzyskiwaczom i łupieżcom.
Wstępujmy więc, bracia, do Związku Fachowego Szewców!
Precz z wyzyskiem i uciskiem!
Niech żyje łączność i solidarność robotnicza!
Warszawa, 15 października
Archiwum Zakładu Historii Partii, zespół 9, [cyt. za:] Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy. Materiały i dokumenty, t. I, 1893–1903, cz. II, 1899–1901, Warszawa 1962.
